Intranetten zijn vaak begonnen als een IT-project waarop informatie staat die we allemaal nodig hebben. Het telefoonboek is inmiddels vaak het meest geraadpleegd direct gevold door bestelformulieren van facilities en HR. Ook het weekmenu wordt nogal eens erop nageslagen. De afdeling communicatie publiceert het nieuws en zo is alles in orde op het intranet dorpsplein.Op een dag las de directeur dat volgens Time Magazine de consument de man/vrouw van het jaar is. "Als dat zo is, dan is zijn alle medewerkers ook de medewerkers van het jaar". Zoals alle directeuren is deze directeur ook van de grote lijn. En zo kwam het dat de directeur het intranet openstelde voor iedereen. Je opent je persoonlijke pagina die jouw 'entry' in het telefoonboek vervangt. Je vormt een afdelingsintranet met je afdeling en een projectintranet met je projectvrienden. Het intranet bestaat nu uit een opstartpagina met nieuws en achtergronden die de "communicatiemensen" publiceren. 80% van de opstartpagina vul je zelf met kleine samenvattingen naar intranetonderdelen die je aanspreken. De kleuren en vormgeving sluiten aan op de huisstijl van het bedrijf. Die vormgeving blijkt toch het best te werken voor iedereen in het bedrijf.
Toekomstmuziek? Deze ontwikkeling speelt nu bij bedrijven en over 2 jaar is het nergens meer anders. Als iedereen publiceert krijg je behoefte aan aanvullingen op je intranet zoals deze.
Intranetten zijn meer geschikt voor vrije publicatie dan Internet, omdat een intranet een mate van sociale controle in zich draagt. Maar zelfs dan nog is het zaak om waakzaam te blijven. Volgens cultuurpessimisten is het in de buitenwereld al mis gegaan. Lees "The Cult of the Amateur" over de afvlakking van de cultuur als gevolg van Web 2.0.
